mieszkanie mojej babci...

...nie mogę teraz liczyc na pomoc moich rodziców, bo zajęli się remontem mieszkania mojej babci, chcą je wynająć dla studentów, żeby zarobić na czynsz i lekarstwa dla babci...
moja rodzina zazwyczaj była bardzo zgodna, żadnych kłotni i sporów, ale zauważyłam, że z tym mieszkaniem nie pójdzie im tak gładko, babcia jeszcze żyje, a tu już niektórzy dzielą skórę na niedźwiedziu, bo mają problem co będzie z tym mieszkaniem po jej śmierci: ciotka B nie chce go stracić, ale nie chce też spłacić pozostałych spadkobierców, chce żeby było wspólne, a ona się nim chyba zajmie, będzie je sobie wynajmować itd. no i może się podzieli pieniędzmi z wynajmu...
... a ja i tak wiem, że takie wchodzenie w spółki rodzinne jeszcze nikomu nie wyszło na dobre, bo zawsze ktoś do kogoś o coś będzie mieć pretensje(ale to ich sprawa...) 

...ludzie są różni(kolorowi i podłużni) ale kiedy w grę wchodzą pieniądze, to wtedy pokazują swoje prawdziwe oblicza...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

stanowcza mama...

wieczorem oglądam sobie jakiś dziennik, a że mówią o czymś ciekawym, nawet nie zauważam, że moja 4,5 letnia córcia instaluje w odtwarzaczu wideo jakąś kasetę i chce ją uruchomić... - Żabcia, co robisz? -puszczam bajkę - kochanie poczekaj kilka minutek, bo mamusia chce obejrzeć ten program ... - ale ja chcę obejrzeć teraz tą bajkę (jest zła, że wcześniej nie zwracałam na nią uwagi)  - daj mamusi kilka minutek i obejrzysz ją sobie potem - ale mamuś sama mówiłaś, że ja mam ustępować Misiowi, bo jest młodszy ode mnie, młodszym się ustępuje, prawda? - prawda .. -no więc teraz Ty musisz mi ustąpić, bo ja jestem młodsza od Ciebie... przecież mówisz, że trzeba przestrzegać zasad... - ale córcia proszę ... -mama!! sama tak mi mówiłaś, prawda? otworzyłam usta... zatkało mnie, następnym razem musze uważać na to co mówię... mam inteligentne dziecko ;) ustąpiłam... 
Czytaj więcej

depresyjna malkontentka

Ludzie lubia wesołe osoby, otaczają się tymi którzy poprawiaja im humor i nastrój, a tacy jak ja sa spychani na bok... taki społeczny ostracyzm(podobno to nasza wina bo sami się izolujemy i nie chcemy zyć z innymi- no może i racja) Najśmieszniejsze jest to ze ja w tym swoim maraźmie, depresji, użalaniu się nad soba żyję już tyle lat i jeszcze się nie zabiłam... no jakie to rozczarowujące -prawda? ileż można to ciągnac? to pewnie wynika z mojego lenistwa (użalam się nad sobą zeby nie musieć nic robić, a nie zabiłam się, bo tak na prawdę nie chcę umrzec, depresja to tylko przykrywka na bycie obibokiem - tak o mnie myśli mąż)... ta historia stała się nudna, a ja żałosna... mój kolega powiedział mi kiedyś ze jemu się juz nie chce do mnie gadac bo już tyle razy doradzał mi zebym coś z tym zrobiła, zmieniła, rozwiodła się a ja się go nie słucham, wiec pewnie po prostu lubię ten stan.... kurwa jakie to proste dla innych(on przeciez jest psychologiem, powinien to rozumiec chyba- nie? .... ale
Czytaj więcej

zjazd absolwentów

Wszyscy kiedyś uczestniczyliśmy lub będziemy uczestniczyć w zjeździe absolwentów szkoły lub uczelni... Trochę żałuję że nie zrobiłam tak jak moje bliższe przyjaciółki, które się nie pojawiły na imprezie(, czy one wiedziały jak to będzie? 1 raz w liceum, a potem drugi raz na uczelni- byłam "sama", tzn przyszli dalsi znajomi, ale ja się czułam z nimi nieswojo). Po pierwszych entuzjastycznych przywitaniach, wymianie informacji na temat tego co kto robi i ile ma dzieci, zapada niezręczna cisza, rozglądanie się, szukanie na siłę tematów i... jesli ktoś lubi "skuć się alkoholem" to będzie się dobrze bawić choćby z kijem od szczotki ale jeśli ktos zwyczajnie nie potrafi się upić jak ja to męczy się niemiłosiernie(przeżywalam to rok temu na zjeździe w liceum i w tym roku to samo na zjeździe absolwentów uczelni- nie wiem w ogóle dlaczego dałam się namówić i wyciągnać na ta imprezę... nigdy wiecej!)
Czytaj więcej