tata

Jeszcze jakies poltora roku temu nie przyszlo by mi do glowy ze moje zycie tak sie zmieni przez chorobe taty… To byl facet na ktorym kazdy mogl polegac, wsparcie dla rodziny czyli zony(mojej mamy), corki( mnie), siostr, matki, kuzynow… Kazdy przychodzil do niego po rade, pozyczke, pomoc w zalatwieniu jakis waznych spraw… wprawdzie nie mial jakiegos wysokiego wyksztalcenia ale w moim otoczeniu to byl jeden z najbystrzejszych i zaradnych mezczyzn jakich znam. Gdy nie mogl czegos miec to sam to  robil, uczyl sie, czytal. Zbudowal 2 domy, w ktorych polowe prac sam wykonywal. Czlowiek kombajn. Ale wszystko ma swoja cene. Kilka lat temu, w wieku ok. 36 lat zaczal miec problemy z sercem(wyladowal w szpitalu ze stanem przedwalowym). Od tamtej pory zaczelo sie faszerowanie lekami, bo pojawil sie zawal, potem kilka razy koronografia, balonikowanie, operacja na by passy. Potem doszla do tego cukrzyca – normalne choroby, ktore przechodzi wiekszosc osob w tym wieku… Kiedy zaczal miec problemy z pamiecia i poprosil bym za niego prowadzila ksiegowosc i biuro w firmie, nikt nie przypuszczal co sie dzieje, po prostu starosc. W tamtym roku stan zaczal sie pogarszac i lekarz stwierdzil ze jest to Altzheimer razem z jakims zespolem demencji. Jeszcze wiosna jezdzil samochodem, choc juz zaczynal miec z tym problem, a w tej chwili nie potrafi sie przebrac, sika w pieluche, ma problemy z wyslawianiem sie i zrozumieniem tego co sie do niego mowi. Choroba potepuje w zastraszajacym tempie, a my z mama jestesmy przerazone… Sa dni kiedy czuje ze zostalam ze wszystkim sama i sobie nie poradze. Tata choc zyje to nie ma go juz z nami… to przerazajace… Wczesniej kiedy bylo mi zle, gdy balam sie meza zawsze wiedzialam ze jest ktos kto mnie obroni, a teraz? musze obronic sie sama…
nie rozumiem dlaczego rodzice to ukrywali przede mna przez tyle czasu...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

stanowcza mama...

wieczorem oglądam sobie jakiś dziennik, a że mówią o czymś ciekawym, nawet nie zauważam, że moja 4,5 letnia córcia instaluje w odtwarzaczu wideo jakąś kasetę i chce ją uruchomić... - Żabcia, co robisz? -puszczam bajkę - kochanie poczekaj kilka minutek, bo mamusia chce obejrzeć ten program ... - ale ja chcę obejrzeć teraz tą bajkę (jest zła, że wcześniej nie zwracałam na nią uwagi)  - daj mamusi kilka minutek i obejrzysz ją sobie potem - ale mamuś sama mówiłaś, że ja mam ustępować Misiowi, bo jest młodszy ode mnie, młodszym się ustępuje, prawda? - prawda .. -no więc teraz Ty musisz mi ustąpić, bo ja jestem młodsza od Ciebie... przecież mówisz, że trzeba przestrzegać zasad... - ale córcia proszę ... -mama!! sama tak mi mówiłaś, prawda? otworzyłam usta... zatkało mnie, następnym razem musze uważać na to co mówię... mam inteligentne dziecko ;) ustąpiłam... 
Czytaj więcej

depresyjna malkontentka

Ludzie lubia wesołe osoby, otaczają się tymi którzy poprawiaja im humor i nastrój, a tacy jak ja sa spychani na bok... taki społeczny ostracyzm(podobno to nasza wina bo sami się izolujemy i nie chcemy zyć z innymi- no może i racja) Najśmieszniejsze jest to ze ja w tym swoim maraźmie, depresji, użalaniu się nad soba żyję już tyle lat i jeszcze się nie zabiłam... no jakie to rozczarowujące -prawda? ileż można to ciągnac? to pewnie wynika z mojego lenistwa (użalam się nad sobą zeby nie musieć nic robić, a nie zabiłam się, bo tak na prawdę nie chcę umrzec, depresja to tylko przykrywka na bycie obibokiem - tak o mnie myśli mąż)... ta historia stała się nudna, a ja żałosna... mój kolega powiedział mi kiedyś ze jemu się juz nie chce do mnie gadac bo już tyle razy doradzał mi zebym coś z tym zrobiła, zmieniła, rozwiodła się a ja się go nie słucham, wiec pewnie po prostu lubię ten stan.... kurwa jakie to proste dla innych(on przeciez jest psychologiem, powinien to rozumiec chyba- nie? .... ale
Czytaj więcej

zjazd absolwentów

Wszyscy kiedyś uczestniczyliśmy lub będziemy uczestniczyć w zjeździe absolwentów szkoły lub uczelni... Trochę żałuję że nie zrobiłam tak jak moje bliższe przyjaciółki, które się nie pojawiły na imprezie(, czy one wiedziały jak to będzie? 1 raz w liceum, a potem drugi raz na uczelni- byłam "sama", tzn przyszli dalsi znajomi, ale ja się czułam z nimi nieswojo). Po pierwszych entuzjastycznych przywitaniach, wymianie informacji na temat tego co kto robi i ile ma dzieci, zapada niezręczna cisza, rozglądanie się, szukanie na siłę tematów i... jesli ktoś lubi "skuć się alkoholem" to będzie się dobrze bawić choćby z kijem od szczotki ale jeśli ktos zwyczajnie nie potrafi się upić jak ja to męczy się niemiłosiernie(przeżywalam to rok temu na zjeździe w liceum i w tym roku to samo na zjeździe absolwentów uczelni- nie wiem w ogóle dlaczego dałam się namówić i wyciągnać na ta imprezę... nigdy wiecej!)
Czytaj więcej